Τις ελιές μας τις έχουμε ήδη μαζέψει από τον Νοέμβρη. Ότι υπήρχε δηλαδή, γιατί ήταν η κακή χρονιά φέτος και δεν βοήθησε καθόλου κι ο καιρός. Η σοδειά στις ελιές μας, πάει χρόνο παρά χρόνο: έναν χρόνο πλούσια, έναν χρόνο φτωχή. Φέτος είμαστε στον "παρά" χρόνο... της φτωχής σοδειάς.
Όπως κάθε χρόνο, ένα δεντράκι το κράτησα ατρύγητο, να ωριμάσουν οι ελιές πάνω στο δέντρο να γλυκάνουν, να τις μαζέψω ώριμες, όταν είναι πια σχεδόν έτοιμες να πέσουν μόνες τους και να φτιάξω τις ελιές του αρχηγού.
Ευχαριστιέμαι πολύ με κάτι απλές γεύσεις όπως αυτές της ελιάς, του λαδιού, του ζεστού ψωμιού και της ρίγανης, οι οποίες σε συνδυασμό και σε διάφορες παραλλαγές σύμφωνα με την εποχή (φέτα, ντομάτα καλοκαιρινή, κάπαρη), μπορούν να με ικανοποιήσουν το ίδιο με ένα πολύπλοκα μαγειρεμένο φαγητό.
Αυτή τη φορά, παρέα με τη Δήμητρα (βλ. προηγούμενο post που γλύφει τα δαχτυλάκια) μαζέψαμε μιά μία τις ώριμες ελίτσες, τις πλύναμε, τις αλατίσαμε και τις βάλαμε στο καλαθάκι να γίνουν γιατί κρατάνε λίγο, δεν είναι αρκετά ώριμες για να φτιάξουμε του αρχηγού - θα τις κάνουμε θρούμπες. Θέλαμε όμως και το μεζέ μας, γιατί νωρίτερα είχαμε ζυμώσει λίγο ψωμί και το είχαμε αφήσει να ανεβαίνει μέχρι να τελειώσουμε με τις ελιές και να το ψήσουμε. Έτσι, αφού βάλαμε το ψωμί στο φούρνο, και η Δήμητρα κάθισε στο σκαμνί της να παρακολουθεί πότε θα είναι έτοιμο για να με ειδοποιήσει (!), έφτιαξα με λίγες από τις περσινές ελιές μια
ταπενάντ (συγχωρήστε τα γαλλικά μου, είναι ανύπαρκτα, με τη γαλλίδα φίλη που μου έδωσε τη συνταγή συννενοούμασταν στα ιταλικά - καταλαβαίνετε συννενόηση τώρα, ελλάδα/γαλλία στα ιταλικά)
1 κούπα ελιές μαύρες καθαρισμένες από τα κουκούτσια.
6-7 φιλεταρισμένες αντσούγιες
1 κουτ. σούπας κάπαρη (συνταγή για σπιτική κάπαρη προσεχώς, το Μάιο τη μαζεύουμε)
1 σκελίδα σκόρδο χωρίς το φύτρο
1/3 κούπας ελαιόλαδο
1-2 κουτ. σούπας λεμόνι (πρόσθεσα και 1 κουτ. μπαλσάμικο)
1 κουτ. σούπας φρέσκια ρίγανη (αυτή τη φορά δεν είχα, με την ξερή δεν είναι το ίδιο, τελικά έβαλα λίγα φυλλαράκια δεντρολίβανο από τη γλάστρα)
Τα αναμείξαμε σε χαμηλή ταχύτητα στο μούλτι - αλλιώς γουδί και υπομονή.
Μέχρι να το ετοιμάσουμε, ψήθηκε και το ψωμί, τα βάλαμε κάτω με τη Δήμητρα και... κρίμα που ήταν αφόρτιστη η μηχανή, γιατί θα βλέπατε 3 χρονών μωρό να τρώει ψωμί βούτα στο λάδι και στη ταπενάντ!
Σχόλια
smp