Μαμ-ά!!

Στη Σαντορίνη, σε ένα υπέροχο οινοποιείο με θέα στη θάλασσα, μας σέρβιραν κομμάτια τυρί, παξιμάδια και πελτέ ντομάτας με ελαιόλαδο για να συνοδεύσουμε τα κρασιά που δοκιμάζαμε. Έτσι, σκέφτηκα να φτιάξω έναν αρωματικό πελτέ για να βουτάμε τα παξιμαδάκια και τα κριτσίνια μας. Αν υπάρχει σπιτικός πελτές από καμιά χρυσοχέρα γιαγιά ή καμιά θεία ακόμα καλύτερα. Αλλιώς, γίνεται και με έτοιμο γνωστών ετικετών. Υλικά: 1 κούπα σπιτικό πελτέ ή 1 κουτάκι έτοιμο των 400gr 1-2 κουτ.σούπας ξύδι βαλσάμικο 3-4 κουτ.σούπας ελαιόλαδο 1 σκελίδα σκόρδο τσακισμένη (κλατσ μια με το γουδοχέρι) 1 κουτ.γλυκού πιπέρι ροζ και μαύρους κόκκους χοντροκοπανισμένους (νταπ-νταπ-νταπ με το γουδοχέρι) 1 κλαδάκι δεντρολίβανο ελαφρά κοπανισμένο να βγάλει το άρωμά του (ταπ-ταπ-ταπ με την ανάποδη του μαχαιριού πάνω στο ξύλο) 1 δαφνόφυλλο Εκτέλεση: Πολύ δύσκολη, απαιτεί χρόνο και μεγάλη εμπειρία! Όλα μαζί ανακάτεμα και κλείσιμο σε βαζάκι καλύπτοντας την επιφάνεια πάνω πάνω με μια στρώση λάδι. Σε δυο τρεις μέρες έχ

Κυριακή σήμερα, τρύγος, ετοιμασίες για το κρασί μας, μαγειρέψαμε στα γρήγορα αυτά τα ρολάκια. Δεν είναι τόσο πολύπλοκο όσο ίσως φανεί στην αρχή, απλά πρέπει να έχεις τα υπόλοιπα (σαλάτες και συνοδευτικά) έτοιμα, τα ρολάκια τυλιγμένα και να κάνεις το πανάρισμα-τηγάνισμα την τελευταία στιγμή. Υλικά: σνίτσελ χοιρινά, μοσχαρίσια, ή κοτόπουλου από 1 πιπεριά κόκκινη,  κίτρινη,  πράσινη κομμένες χοντρές λωρίδες φρέσκο δεντρολίβανο αλάτι, πιπέρι Για το πανάρισμα: αλεύρι παρμεζάνα τριμμένη φρυγανιά ή παξιμάδι τριμμένο στο μούλτι γάλα εβαπορέ Λάδι για το τηγάνισμα Δεν γράφω πόσα σνίτσελ, γιατί εξαρτάται από το μέγεθός τους και τις μερίδες που θέλουμε, το πόσα θα χρειαστούν. Πρέπει πάντως να είναι λεπτά και καλά χτυπημένα από τον κρεοπώλη για να μπορούν να τυλιχτούν χωρίς να γίνουν πολύ χοντρά τα ρολά, ώστε να ψηθούν και στο εσωτερικό τους. Εκτέλεση: Αλατοπιπερώνουμε τα σνίτσελ και από τις δύο πλευρές. Όπως είναι κάπως μακρόστενα, απλώνουμε ένα στον πάγκο, και πασπαλίζουμε με δε

- Πολύ δουλειά έχει το επισκευαστήριο... γεμάτο χαλασμένα αυτοκίνητα... (το συνεργείο) - Όχι μπαμπά... δεν είναι τούρκικο, είναι σουηδέζικο... από τη Σουηδεσία. (τούρκικο - Τουρκία, σουηδέζικο - Σουηδεσία) Και το καλύτερo: Στην επιστροφή από τις καλοκαιρινές μας διακοπές στη Μάνη, κάναμε έναν κύκλο για να περάσουμε από το θέατρο της Επιδαύρου να δει η Δήμητρα έναν αρχαιολογικό χώρο για πρώτη φορά, μια και είχανε μιλήσει για τα αρχαία μνημεία και στο σχολείο (προ-προ-νήπιο). Ενθουσιάστηκε με τα πάντα: από το πάρκινγκ μέχρι και τα δέντρα. Είδαμε πρώτα το μουσείο, και μετά ανεβήκαμε στο θέατρο. Ανεβαίνοντας της εξηγούσα πως το μαγικό σε αυτό το θέατρο είναι η ακουστική του. Δηλαδή πως όσο ψηλά και αν κάθεσαι μπορείς να ακούς τί λένε οι ηθοποιοί στην ορχήστρα (σκηνή) το ίδιο καθαρά σαν να είσαι κοντά τους. Μόλις φτάσαμε εκεί, πετύχαμε μια ιταλιδούλα τουρίστρια να τραγουδάει. Μια κοπελίτσα 14-15 χρονών, τραγουδούσε με αγγελική φωνούλα θρησκευτικούς ύμνους. Η Δήμητρα έμεινε εκστατική γ