Σιγά μην ξεκινούσα από πουθενά αλλού! Η γιαγιά μια χαρά βολευόταν εδώ, και άμα είχε κέφια μαγείρευε για να ταΐσει 20 - 30 άτομα. Αλλά για τα δικά μας δεδομένα... πάγκοι ανεπαρκείς, νεροχύτης μινιατούρα, η κουζίνα μοναχούλα της και το ψυγείο απέναντι. Χειροποίητο σχεδιάκι παρακάτω, δείχνει το πρόβλημα: μικρή. Πολύ μικρή! Αποκλείεται να βολευτώ εδώ... Η λύση όμως βρίσκεται ακριβώς δίπλα ή από κάτω: το χωλ. Αναξιοποίητος χώρος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ρίξουμε έναν τοίχο! Απλά πράγματα. Αν καταργήσουμε και την πίσω πόρτα που δεν χρησιμοποιείται ποτέ θα έχουμε ένα ωραίο ενιαίο "Π" για να στήσουμε την κουζίνα μας. Κι αυτό το εσωτερικό παράθυρο που "βλέπει" στο πίσω καθιστικό τί νόημα έχει; Ούτε φως μπαίνει από κεί ούτε καθαρός αέρας. Φεύγει κι αυτό! Το αποτέλεσμα που περιμένω φαίνεται παρακάτω. Αν δεν μας βολέψει έτσι ανοιχτό -που δεν το νομίζω- μπορεί να προστεθεί διαχωριστικός τοίχος εκεί: Ελπίζω να πετύχει! Στο μεταξύ ,
Με συνταγές και ιστορίες, φτιάχνουμε το παλιό, καινούριο σπίτι μας.