Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μαύρες ώριμες ελιές

Τις ελιές μας τις έχουμε ήδη μαζέψει από τον Νοέμβρη. Ότι υπήρχε δηλαδή, γιατί ήταν η κακή χρονιά φέτος και δεν βοήθησε καθόλου κι ο καιρός. Η σοδειά στις ελιές μας, πάει χρόνο παρά χρόνο: έναν χρόνο πλούσια, έναν χρόνο φτωχή. Φέτος είμαστε στον "παρά" χρόνο... της φτωχής σοδειάς.
Όπως κάθε χρόνο, ένα δεντράκι το κράτησα ατρύγητο, να ωριμάσουν οι ελιές πάνω στο δέντρο να γλυκάνουν, να τις μαζέψω ώριμες, όταν είναι πια σχεδόν έτοιμες να πέσουν μόνες τους και να φτιάξω τις ελιές του αρχηγού.
Ευχαριστιέμαι πολύ με κάτι απλές γεύσεις όπως αυτές της ελιάς, του λαδιού, του ζεστού ψωμιού και της ρίγανης, οι οποίες σε συνδυασμό και σε διάφορες παραλλαγές σύμφωνα με την εποχή (φέτα, ντομάτα καλοκαιρινή, κάπαρη), μπορούν να με ικανοποιήσουν το ίδιο με ένα πολύπλοκα μαγειρεμένο φαγητό.
Αυτή τη φορά,  παρέα με τη Δήμητρα (βλ. προηγούμενο post που γλύφει τα δαχτυλάκια) μαζέψαμε μιά μία τις ώριμες ελίτσες, τις πλύναμε, τις αλατίσαμε και τις βάλαμε στο καλαθάκι να γίνουν γιατί κρατάνε λίγο, δεν είναι αρκετά ώριμες για να φτιάξουμε του αρχηγού - θα τις κάνουμε θρούμπες. Θέλαμε όμως και το μεζέ μας, γιατί νωρίτερα είχαμε ζυμώσει λίγο ψωμί και το είχαμε αφήσει να ανεβαίνει μέχρι να τελειώσουμε με τις ελιές και να το ψήσουμε. Έτσι, αφού βάλαμε το ψωμί στο φούρνο, και η Δήμητρα κάθισε στο σκαμνί της να παρακολουθεί πότε θα είναι έτοιμο για να με ειδοποιήσει (!), έφτιαξα με λίγες από τις περσινές ελιές μια
ταπενάντ (συγχωρήστε τα γαλλικά μου, είναι ανύπαρκτα, με τη γαλλίδα φίλη που μου έδωσε τη συνταγή συννενοούμασταν στα ιταλικά - καταλαβαίνετε συννενόηση τώρα, ελλάδα/γαλλία στα ιταλικά)


1 κούπα ελιές μαύρες καθαρισμένες από τα κουκούτσια.
6-7 φιλεταρισμένες αντσούγιες
1 κουτ. σούπας κάπαρη (συνταγή για σπιτική κάπαρη προσεχώς, το Μάιο τη μαζεύουμε)
1 σκελίδα σκόρδο χωρίς το φύτρο
1/3 κούπας ελαιόλαδο
1-2 κουτ. σούπας λεμόνι (πρόσθεσα και 1 κουτ. μπαλσάμικο)
1 κουτ. σούπας φρέσκια ρίγανη (αυτή τη φορά δεν είχα, με την ξερή δεν είναι το ίδιο, τελικά έβαλα λίγα φυλλαράκια δεντρολίβανο από τη γλάστρα)

Τα αναμείξαμε σε χαμηλή ταχύτητα στο μούλτι - αλλιώς γουδί και υπομονή.

Μέχρι να το ετοιμάσουμε, ψήθηκε και το ψωμί, τα βάλαμε κάτω με τη Δήμητρα και... κρίμα που ήταν αφόρτιστη η μηχανή, γιατί θα βλέπατε 3 χρονών μωρό να τρώει ψωμί βούτα στο λάδι και στη ταπενάντ!

Σχόλια

Ο χρήστης Δημιουργία είπε…
Ομορφο ακουγεται το ταπεναντ,και με φρεσκο ψωμι για βουτες ακομα καλυτερα.
Ο χρήστης Aspa είπε…
Οι ελιές είναι η απόλυτη αγαπημένη λιχουδιά της Εβελίνας! Θα δοκιμάσω την ταπενάντ χωρίς φυσικά να της πω για τις ατζούγιες. Πιστεύω ότι θα της αρέσει!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Αρχοντία πολύ ωραία,εύκολη και γρήγορη συνταγή.
smp
Ο χρήστης katerina είπε…
Η συνταγή για την παρασκευή κάπαρης θ΄αργήσει; εχω μαζέψει κάπαρες και δε ξέρω πως να τις φτιάξω..

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σύκο πράσινο γλυκό κουταλιού

Το πράσινο συκαλάκι, γίνεται τώρα την άνοιξη. Το μαζεύουμε τον Απρίλιο από τις αρσενικές συκιές, τον ορνό. Βρίσκονται διάσπαρτες στα χωράφια, και είναι απαραίτητες για να γονιμοποιηθούν οι θηλυκές συκιές που θα μας δώσουν τα σύκα τον Αύγουστο. Αν λοιπόν αυτήν την εποχή, εντοπίσετε στην εξοχή καμιά συκιά γεμάτη πράσινα σφιχτά συκαλάκια, είναι  τα κατάλληλα για να φτιάξετε γλυκό του κουταλιού. Προτιμώ να τα μαζεύω μεσαίου μεγέθους προς μικρά, σε μέγεθος το πολύ μέχρι ένα καρύδι, αλλά μπορείτε και μεγαλύτερα - αρκεί να μην είναι τεράστια κι έχουν σχηματίσει στο εσωτερικό τους σπόρια. Φοράω γάντια για να τα μαζέψω, γιατί δεν αντέχω το γάλα της συκιάς στο δέρμα μου. Υλικά: 60 σύκα μέτρια 6 ποτήρια ζάχαρη 2 ποτήρια νερό 1 φλυτζ. γλυκόζη (για να μη ζαχαρώσει, αλλιώς βάζουμε χυμό από μισό λεμόνι) γαλαζόπετρα όσο ένα ρεβύθι μόνο (από καταστήματα γεωπονικών) αρμπαρόριζα ή βανίλια ή κακουλέ προαιρετικά για άρωμα Εκτέλεση: Την έχει τη διαδικασία του, αλλά δεν είναι δύσκολο, μόνο χ

Κάπαρη στο ξύδι

Η κάπαρη μαζεύεται κατά τον Μάιο. Μαζεύουμε μπουμπούκια κάπαρης και τα βάζουμε σε νερό. Ξαπικρίζουμε αλλάζοντας το νερό κάθε μέρα για 10 περίππου μέρες. Στραγγίζουμε και βάζουμε την κάπαρη σε βαζάκι. Προσθέτουμε λίγο αλατάκι και μια πρέζα ζάχαρη, και απογεμίζουμε το βαζάκι με λευκό ξύδι. Σε λίγες μέρες αρχίζουμε να τις χρησιμοποιούμε. Τουρσί γίνονται και τα βλαστάρια της κάπαρης, οι τρυφερές κορφούλες που δεν έχουν αγκαθάκια. Δεν θέλουν ξεπίκρισμα αλλά ζεμάτισμα για 2-3 λεπτά σε βραστό νερό, και μετά στέγνωμα σε χαρτί κουζίνας και στο βαζάκι όπως τα μπουμπούκια.

Μαγειρίτσα - δεν θέλει κόπο!

Παρεξηγημένο φαγητό - τάχα δύσκολο, θέλει κόπο, χρόνο κ.τ.λ. Μύθος! Όλη η δουλειά είναι το πλύσιμο και το κόψιμο των υλικών. Ούτε ζεμάτισμα ούτε τσιγάρισμα ούτε πολλά σκεύη λερωμένα. Ιδού λοιπόν πώς μπορεί να γίνει εύκολα και γρήγορα και με εγγυημένη επιτυχία: Υλικά: 1 συκωταριά πλυμένη και κομμένη κομματάκια ψιλά ή χοντρά όπως σας αρέσει 5 μαρούλια πλυμένα και χοντροκομμένα 1 ματσάκι κρεμμυδάκια φρέσκα πλυμένα και κομμένα ροδέλες 1 ματσάκι άνιθο ψιλοκομμένο 1 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο αλάτι και πιπέρι λάδι περίπου 1 κούπα ή κατά τη συνήθειά σας 2 αυγά 1-2 λεμόνια το χυμό 1 κ.σ. κορν φλάουρ διαλυμένο μέσα στο χυμό από τα 2 παραπάνω λεμόνια Εκτέλεση: Ανάβουμε το φούρνο να κάψει στο φούλ, αντιστάσεις πάνω κάτω. Όλα τα λαχανικά και μυρωδικά μέσα σε μια γάστρα ή βαθύ ταψί, και από πάνω η συκωταριά, όλα αλατοπιπερωμένα. Θα ξεχειλίσει η γάστρα αλλά μήν φοβηθείτε, με το ψήσιμο μένουν τα μισά.  Περιλούζουμε με το λάδι και βάζουμε στον φούρνο που τον χαμηλώνουμε στο