Μαμ-ά!!

Επιστρέφοντας από Ναύπλιο την περασμένη Κυριακή, δεν πήραμε το δρόμο προς Άργος για να βγούμε στην εθνική οδό. Ακολουθήσαμε τον δρόμο προς Τίρυνθα και Μυκήνες, διασχίζοντας την πανέμορφη γή της Αργολίδας, μέσα από τους πορτοκαλεώνες. Βλέποντας ως εκεί που φτάνει το μάτι, τα πανέμορφα δέντρα φορτωμένα εσπεριδοειδή έτοιμα για συγκομιδή, αναρωτιέται κανείς γιατί οι πάγκοι των σούπερ μάρκετ είναι ακόμα γεμάτοι πορτοκάλια εισαγωγής. Φυσικά βρήκαμε κατά μήκος του δρόμου πάγκους που πουλούσαν ολόφρεσκα πορτοκάλια και μανταρίνια, μαζεμένα την ίδια μέρα από το δέντρο, ολόφρεσκα. Φέραμε λοιπόν στο σπίτι αρκετή ποσότητα φρέσκα μανταρίνια κλημεντίνες και μικρά ζουμερά πορτοκαλάκια με λεπτή φλούδα και χωρίς κουκούτσια. Τα φρέσκα εσπεριδοειδή, μπορούν να διατηρηθούν για εβδομάδες, αν αποθηκευθούν σε δροσερό μέρος, και σε καλάθι - όχι κλεισμένα σε σακούλες γιατί σαπίζουν. Έχουμε λοιπόν αρκετά για πολύ καιρό. Να στύβουμε φρέσκους χυμούς, μανταρινάκια για κολατσιό στο σχολείο, και να κάνω κι εγώ το

... ή πιο σωστά: Η Δήμητρα συναντάει τον Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ. Η ανάγνωση για την Δήμητρα δεν είναι ποτέ μονόδρομος. Πρόκειται για μια διαδραστική διαδικασία κατά την οποία εγώ διαβάζω και η ακροάτρια επεμβαίνει ρωτώντας, σχολιάζοντας, προσθέτοντας δικές της λεπτομέρειες και εξηγήσεις στο κείμενο ή συμμετέχοντας στους διαλόγους. Το να διαβάζω στην μικρή μου σοφή κόρη, δεν είναι καθόλου μια βαρετή υποχρέωση. Με την προσήλωση που δείχνει και με τις παρεμβάσεις της, μου δείχνει μιαν άλλη οπτική, έναν άλλο τρόπο σκέψης, και μου αποδεικνύει πως και οι μεγάλοι μπορούν να μάθουν πολλά από τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα ένα μικρό παιδί. Η Δήμητρα θεωρεί δεδομένο πως η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι αμφίδρομη, σαν συζήτηση ανάμεσα σε μας και στον συγγραφέα. Ακούει αυτό που της λέει ο συνομιλητής, και αυτομάτως, σκέφτεται, αναλύει, αντιδράει, απαντάει, ρωτάει, συμπληρώνει, διαφωνεί, συμφωνεί, απορεί, συμπεραίνει και προχωράει στην επόμενη παράγραφο ( - Έλα μαμά... διάβαζε!).

Την εβδομάδα που μας πέρασε, γίνονταν στο σχολείο οι προετοιμασίες για την γιορτή της 17ης Νοεμβρίου, και οι υπέροχες δασκάλες του νηπιαγωγείου, μίλησαν στα παιδάκια για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και τη σημασία της. Φτιάξανε και κάρτα για την ημέρα. Η Δήμητρα έκανε το styling της φωτογραφίας προσθέτοντας "λίγο πορτοκαλί του ήλιου" στο κόκκινο γαρύφαλλο. Το μικρό μου σφουγγαράκι λοιπόν, αφού επεξεργάστηκε τις πληροφορίες που ελάμβανε όλες αυτές τις ημέρες, μου ξεφούρνισε τα εξής συμπεράσματά του: - Τα παλιά τα χρόνια, οι άνθρωποι επαναστάτησαν γιατί όποιος δεν συμφωνούσε με τον Παπαδόπουλο πήγαινε φυλακή και έχανε την ελευθερία του. - Αυτός ήταν πλούσιος και έκανε ότι ήθελε, και οι υπόλοιποι που ήταν φτωχοί δεν είχαν να φάνε, και τα παιδιά τους δεν μπορούσανε να πάνε σχολείο. "Παιδεία", σημαίνει να πηγαίνεις σχολείο. Και βγήκαν στους δρόμους και φώναζαν "τροφή, σχολεία, ελεύ-θέ-ρία"! - Ευτυχώς στο τέλος νίκησαν... - Π ο-λ υ-τ