Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Δήμητρα συναντάει τον Μικρό Πρίγκηπα...

... ή πιο σωστά: Η Δήμητρα συναντάει τον Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ.

Η ανάγνωση για την Δήμητρα δεν είναι ποτέ μονόδρομος. Πρόκειται για μια διαδραστική διαδικασία κατά την οποία εγώ διαβάζω και η ακροάτρια επεμβαίνει ρωτώντας, σχολιάζοντας, προσθέτοντας δικές της λεπτομέρειες και εξηγήσεις στο κείμενο ή συμμετέχοντας στους διαλόγους. Το να διαβάζω στην μικρή μου σοφή κόρη, δεν είναι καθόλου μια βαρετή υποχρέωση. Με την προσήλωση που δείχνει και με τις παρεμβάσεις της, μου δείχνει μιαν άλλη οπτική, έναν άλλο τρόπο σκέψης, και μου αποδεικνύει πως και οι μεγάλοι μπορούν να μάθουν πολλά από τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα ένα μικρό παιδί.
Η Δήμητρα θεωρεί δεδομένο πως η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι αμφίδρομη, σαν συζήτηση ανάμεσα σε μας και στον συγγραφέα. Ακούει αυτό που της λέει ο συνομιλητής, και αυτομάτως, σκέφτεται, αναλύει, αντιδράει, απαντάει, ρωτάει, συμπληρώνει, διαφωνεί, συμφωνεί, απορεί, συμπεραίνει και προχωράει στην επόμενη παράγραφο ( - Έλα μαμά... διάβαζε!). Συχνά δε, επανέρχεται αργότερα σε προηγούμενη ενότητα για να συμπληρώσει κάτι ακόμα που σκέφτηκε, και ξεκινάει νέος κύκλος συνομιλιών.
Πιστεύω πως αν και δεν έχει κλείσει ακόμη τα 6, αποτελεί δείγμα του ιδανικού κοινού για έναν συγγραφέα, μια και η ειλικρινής της συμμετοχή αποδεικνύει το ενδιαφέρον της και την επίδραση που έχουν πάνω της τα μηνύματα που λαμβάνει. Αντιθέτως, η διερευνητική της ιδιοσυγκρασία θα την καθιστούσε, αν ήταν ενήλικας, το πλέον ακατάλληλο δείγμα κοινού, για οποιονδήποτε πολιτικό της εποχής μας, οι λόγοι των οποίων προϋποθέτουν να καταπίνεις ότι σου σερβίρουν αμάσητο.

Ο μικρός Πρίγκηπας ζωγραφισμένος από τη μαμά

Διαβάζαμε λοιπόν τον αγαπημένο μας Μικρό Πρίγκηπα και είμαστε στον πρώτο πλανήτη, όπου κατοικούσε ένας βασιλιάς:

Περί εξουσίας:
...Ωστόσο ο μικρός πρίγκηπας δεν καταλάβαινε. Ο πλανήτης ήταν μικροσκοπικός. Σε τι βασίλευε ο βασιλιάς;
- Μήπως στον νεαυτό του; αναρωτήθηκε η Δήμητρα.
- Μεγαλειότατε..., είπε ο μικρός πρίγκηπας, ζητώ συγνώμη που σας ρωτάω...
- Σε διατάζω να με ρωτήσεις, βιάστηκε να πει ο βασιλιάς.
- Μεγαλειότατε..., σε τί βασιλεύετε;
- Σε όλα, απάντησε με μεγάλη απλότητα ο βασιλιάς.
- Σε όλα; απόρησε ο μικρός πρίγκηπας.
Ο βασιλιάς με ένα διακριτικό νεύμα έδειξε τον πλανήτη του, τους άλλους πλανήτες και τα αστέρια.
- Πφφφ... ναι καλά, γέλασε η Δήμητρα.
- Σε όλα αυτά; είπε ο πικρός πρίγκηπας.
- Σε όλα αυτά..., απάντησε ο βασιλιάς.
- Και τα αστέρια σας υπακούν;
- Ασφαλώς, είπε ο βασιλιάς. Υπακούν αμέσως. Δεν ανέχομαι την απειθαρχία.
- ...ναι...καλά! επανέλαβε η Δήμητρα, που εξακολουθούσε να μην τον πιστεύει.
Τόση μεγάλη εξουσία θάμπωσε τον μικρό πρίγκηπα. [...]...και πήρε το θάρρος να ζητήσει μια χάρη από τον βασιλιά.
- Θα ήθελα να δω ένα ηλιοβασίλεμα... Κάντε μου τη χάρη... Διατάξτε τον ήλιο να βασιλέψει...
- Ε, μα και συ ζητάς κάτι πράγματα... παράλογα! τον αποπήρε η Δήμητρα.
[...]
- Ακριβώς. Πρέπει να απαιτείς από τον καθένα, αυτό που ο καθένας μπορεί να δώσει, συνέχισε ο βασιλιάς. Η εξουσία βασίζεται πρίν από όλα στη λογική. Αν διατάξεις το λαό σου να πέσει στη θάλασσα, θα επαναστατήσει.
- Ε, βέβαια! Χαζοί είναι να πάνε να πνιγούνε; συμφώνησε η Δήμητρα.
- Μπορώ να απαιτώ να με υπακούνε, γιατί οι διαταγές μου είναι λογικές...
- Σωστά! ξανασυμφώνησε η Δήμητρα.
- Και το ηλιοβασίλεμά μου λοιπόν; του θύμισε ο μικρός πρίγκηπας, που, όταν έκανε μια ερώτηση δεν την ξεχνούσε ποτέ.
- εεεε... αφού σου λένε να ζητάς πράγματα που μπορούν να πραγματοποιηθούν! αγανάκτησε η Δήμητρα.
- Το ηλιοβασίλεμά σου θα τό'χεις. Θα το απαιτήσω. Ωστόσο θα περιμένω, σύμφωνα με τη σοφία της διακυβέρνησής μου, να είναι ευνοϊκές οι συνθήκες.
- Πώς-πώς;; εξεπλάγην η Δήμητρα.
- Πότε θα γίνει αυτό; ρώτησε ο μικρός πρίγκηπας.
- Μα... δεν γίνεται, επέμεινε η Δήμητρα.
- Χμ, χμ απάντησε ο βασιλιάς. Θα γίνει... γύρω... απόψε το βράδυ γύρω στις οκτώ παρά είκοσι. Και θα δείς πόσο με υπακούνε.
- Πφφφ... ξέσπασε η Δήμητρα μήν αντέχοντας άλλο. Ψέματα! ...δεν βασιλεύει επειδή το λές εσύ... βασιλεύει κάθε βράδυ από μόνος του! Και ανατέλλει κάθε πρωί... γιατί έτσι είναι η φύση!

Περί αυτοκριτικής:
[...]
- Μή φεύγεις, είπε ο βασιλιάς. Σε κάνω υπουργό.
- Τί υπουργό; ρώτησε ο μικρός πρίγκηπας.
- Υπουργό δικαιοσύνης.
- Μα δεν υπάρχει κανείς να δικαστεί. [...]
- Τότε θα δικάσεις τον εαυτό σου, του απάντησε ο βασιλιάς. Είναι το πιο δύσκολο. Αν καταφέρεις να κρίνεις δίκαια τον εαυτό σου είσαι στ' αλήθεια σοφός.
- Εγώ, είπε ο μικρός πρίγκηπας, μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου οπουδήποτε. Δε χρειάζεται να μείνω εδώ.
- Ναι, αλλά το πιο δύσκολο όταν δικάζεις τον νεαυτό σου, είναι πως άμα είσαι ένοχος και πρέπει να το πείς και να τον τιμωρήσεις (τον νεαυτό), δεν το τολμάς! είπε η Δήμητρα ακουμπώντας το χέρι στο στήθος...


Παρακάτω, στο σημείο που ο ήρωάς μας μιλάει με την αλεπού:
Περί φιλίας:
[...] 
- Εσύ δεν είσαι από εδώ, είπε η αλεπού, Τι γυρεύεις;
- Γυρεύω τους ανθρώπους. Τι πάει να πει "εξημερώνω";
- Οι άνθρωποι έχουν τουφέκια και κυνηγάνε... Μεγάλος μπελάς. Εκτρέφουν και κότες. Είναι το μόνο τους καλό. Κότες γυρεύεις;
- Όχι, είπε ο μικρός πρίγκηπας, γυρεύω φίλους. Τι πάει να πει "εξημερώνω";
- Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Σημαίνει "δημιουργώ δεσμούς".
- Δημιουργώ δεσμούς; απόρησε ο μικρός πρίγκηπας.
- Δημιουργώ δεσμούς, του εξήγησε η Δήμητρα, σημαίνει δημιουργώ φίλους. Φιλία, σημαίνει αγάπη. Αγάπη σημαίνει να δίνεις φιλιά και αγκαλιές και να παίζεις μαζί τους (με τους φίλους)...
- Βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγοράκι ολόιδιο μ'άλλα εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε χρειάζομαι. Κι ούτε εσύ με χρειάζεσαι. Για σένα δεν είμαι παρά μια αλεπού ίδια με εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αν όμως με εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο...
- Για μένα η γάτα μας, είναι μοναδική στον κόσμο, και θα την αναγνώριζα μέσα σε εκατό χιλιάδες άλλες γάτες: έχουμε εξημερωθεί! συμπλήρωσε η Δήμητρα.
- Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκηπας. Ξέρω ένα λουλούδι... νομίζω πως με εξημέρωσε...
- Ε, βέβαια! είπε η Δήμητρα.
- Πολύ πιθανόν, συμφώνησε κι η αλεπού. Βλέπει κανείς στη Γη τα πιο τρελά πράγματα...
- Όχι, δεν είναι τρελό να αγαπάς ένα λουλούδι, διαφώνησε η Δήμητρα. Ένα όμορφο λουλούδι, έχει κι αυτό την δική του ψυχή... μπορεί να είναι μοναδικό στον κόσμο...
...
- Έλα μαμά! ...Διάβαζε!


Σχόλια

Ο χρήστης Άρτεμις είπε…
Πώς να διαβάσεις;;; Όταν έχεις δίπλα σου τον συγγραφέα;; Μπράβο μπράβο...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σύκο πράσινο γλυκό κουταλιού

Το πράσινο συκαλάκι, γίνεται τώρα την άνοιξη. Το μαζεύουμε τον Απρίλιο από τις αρσενικές συκιές, τον ορνό. Βρίσκονται διάσπαρτες στα χωράφια, και είναι απαραίτητες για να γονιμοποιηθούν οι θηλυκές συκιές που θα μας δώσουν τα σύκα τον Αύγουστο. Αν λοιπόν αυτήν την εποχή, εντοπίσετε στην εξοχή καμιά συκιά γεμάτη πράσινα σφιχτά συκαλάκια, είναι  τα κατάλληλα για να φτιάξετε γλυκό του κουταλιού. Προτιμώ να τα μαζεύω μεσαίου μεγέθους προς μικρά, σε μέγεθος το πολύ μέχρι ένα καρύδι, αλλά μπορείτε και μεγαλύτερα - αρκεί να μην είναι τεράστια κι έχουν σχηματίσει στο εσωτερικό τους σπόρια. Φοράω γάντια για να τα μαζέψω, γιατί δεν αντέχω το γάλα της συκιάς στο δέρμα μου. Υλικά: 60 σύκα μέτρια 6 ποτήρια ζάχαρη 2 ποτήρια νερό 1 φλυτζ. γλυκόζη (για να μη ζαχαρώσει, αλλιώς βάζουμε χυμό από μισό λεμόνι) γαλαζόπετρα όσο ένα ρεβύθι μόνο (από καταστήματα γεωπονικών) αρμπαρόριζα ή βανίλια ή κακουλέ προαιρετικά για άρωμα Εκτέλεση: Την έχει τη διαδικασία του, αλλά δεν είναι δύσκολο, μόνο χ

Κάπαρη στο ξύδι

Η κάπαρη μαζεύεται κατά τον Μάιο. Μαζεύουμε μπουμπούκια κάπαρης και τα βάζουμε σε νερό. Ξαπικρίζουμε αλλάζοντας το νερό κάθε μέρα για 10 περίππου μέρες. Στραγγίζουμε και βάζουμε την κάπαρη σε βαζάκι. Προσθέτουμε λίγο αλατάκι και μια πρέζα ζάχαρη, και απογεμίζουμε το βαζάκι με λευκό ξύδι. Σε λίγες μέρες αρχίζουμε να τις χρησιμοποιούμε. Τουρσί γίνονται και τα βλαστάρια της κάπαρης, οι τρυφερές κορφούλες που δεν έχουν αγκαθάκια. Δεν θέλουν ξεπίκρισμα αλλά ζεμάτισμα για 2-3 λεπτά σε βραστό νερό, και μετά στέγνωμα σε χαρτί κουζίνας και στο βαζάκι όπως τα μπουμπούκια.

Μαγειρίτσα - δεν θέλει κόπο!

Παρεξηγημένο φαγητό - τάχα δύσκολο, θέλει κόπο, χρόνο κ.τ.λ. Μύθος! Όλη η δουλειά είναι το πλύσιμο και το κόψιμο των υλικών. Ούτε ζεμάτισμα ούτε τσιγάρισμα ούτε πολλά σκεύη λερωμένα. Ιδού λοιπόν πώς μπορεί να γίνει εύκολα και γρήγορα και με εγγυημένη επιτυχία: Υλικά: 1 συκωταριά πλυμένη και κομμένη κομματάκια ψιλά ή χοντρά όπως σας αρέσει 5 μαρούλια πλυμένα και χοντροκομμένα 1 ματσάκι κρεμμυδάκια φρέσκα πλυμένα και κομμένα ροδέλες 1 ματσάκι άνιθο ψιλοκομμένο 1 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο αλάτι και πιπέρι λάδι περίπου 1 κούπα ή κατά τη συνήθειά σας 2 αυγά 1-2 λεμόνια το χυμό 1 κ.σ. κορν φλάουρ διαλυμένο μέσα στο χυμό από τα 2 παραπάνω λεμόνια Εκτέλεση: Ανάβουμε το φούρνο να κάψει στο φούλ, αντιστάσεις πάνω κάτω. Όλα τα λαχανικά και μυρωδικά μέσα σε μια γάστρα ή βαθύ ταψί, και από πάνω η συκωταριά, όλα αλατοπιπερωμένα. Θα ξεχειλίσει η γάστρα αλλά μήν φοβηθείτε, με το ψήσιμο μένουν τα μισά.  Περιλούζουμε με το λάδι και βάζουμε στον φούρνο που τον χαμηλώνουμε στο