Πικ-νίκ στον ελαιώνα

Αυτόν τον μήνα μίλησαν και για την ελιά στο σχολείο (παιδικό σταθμό πάει, προ-προ-νήπιο), και έμαθαν οτι από την ελιά βγαίνει το λάδι και άλλα.
- Μαμά, τα παγιά (παλιά) τα χρόνια, που ο κόσμος δεν είχε ρεβμα, άναβαν λυχνάρι με λάδι για να βλέπουν τη νύχτα! (εντυπωσιασμένη) 

Πήγαν και εκδρομή με το σχολικό σε γειτονικό ελαιώνα, και βλέπουν οι άνθρωποι που μάζευαν τις ελιές τους να κατεβαίνουν μια παρέα παιδάκια, να στρώνουν τη λινάτσα τους, να παίρνουν τσουβαλάκια και να μαζεύουν ελιές - όπου με μιάμισι ελιά έχει γεμίσει ή κάθε χουφτίτσα, μία μία τις μαζεύανε.
- Και που λες μαμά, ούτε μια εγιά (ελιά) δεν έμεινε στο δέντρο, ούτε μία! (με καμάρι)
Οι εργάτες από γύρω να κάνουν χάζι τη μαρίδα, και να ζητάνε από τις δασκάλες να φέρουν αύριο το... συνεργείο να τους βοηθήσει κι αυτούς στο μάζεμα.
Και μετά κολάτσισαν... πικ-νικ πάνω στη λινάτσα, ψωμί με λάδι! 

Αφού μας τα διηγείται αυτά η Δήμητρα (κάποιες λεπτομέρειες τις μάθαμε από τη δασκάλα), τη ρωτάει ο πατέρας της γελώντας:
- Κανά τενεκέ λάδι φέρατε;
- Όχι καλέ, δεν τις πήγαμε στο λαιοτριβείο... (ελαιοτριβείο) απαντάει εκείνη σοβαρά.
Κάγκελο εμείς, και η μικρή συνεχίζει:
- ... στο σχολείο τις πήγαμε και τις ετοιμάζουμε να τις φάμε.
- Δηλαδή πώς τις ετοιμάζετε;
- Είχαμε όλα τα παιδάκια από ένα μαχαιράκι - μην ανησυχείς μαμά, πλαστικό ήτανε - και τις χαράξαμε. Πρόσεχα, δεν έβαλα τα χέρια μου κοντά στα δοντάκια του. (του μαχαιριού)
Και τις ρίχναμε στον κουβά. Και όταν είναι έτοιμες θα τις βάλουμε στο λάδι να τις φάμε. Αλλά δεν τρώγονται ακόμα γιατί είναι ξινές (πικρές). Πρέπει να μείνουν πολλές μέρες στον κουβά, και μετά. (μετά θα τις φάνε)