Εγώ στο γραφείο μου δουλεύω, και ακριβώς πίσω μου, η Δήμητρα στήνει το δικό της γραφείο στο τραπέζι του σαλονιού. Μολύβια, κουκλιά, παζλ, λαστιχάκια, κοκαλάκια, όλα μαζί... ακολουθεί κάποιο μοτίβο στην τοποθέτηση πάντως...
-Μαμάα! Κοίτα! Συγύρισα το γραφείο μου!
Να επισημάνω κάποια ενδιαφέροντα αντικείμενα:
- η πιπίλα πάνω αριστερά γωνία, σε σημείο που καθισμένη στο καρεκλάκι, να την φτάνει απλώνοντας το χέρι.
- καλώδιο USB γκρι μασουράκι στο κέντρο του τραπεζιού.
- κόφτης φωτογραφιών πάνω δεξιά.
- βούρτσα ρούχων ξύλινη.
- ξύλινο στεφάνι κεντήματος της προγιαγιάς μου (πού το ξετρύπωσε;;).
Σχόλια
Τυχερή...μανούλα!
Τι μου θύμησες.....τώρα!Δύο τις έχω,μεγάλες τώρα πια,αλλά τις θυμάμαι...με τα ίδια καμώματα....της μικρής σου.Η δική μου μικρή,τώρα στα 16,όταν ήταν σαν την κορούλα σου,μάζευε.....ότι δεν μπορεί να βάλει ο νους σου,τα χάναμε,τα ξεχνούσαμε,μπορώ να πω και όταν ερχόταν η ώρα του συγυρίσματος,όλα τα χαμμένα,έρχονταν στην επιφάνεια,αλλά τότε...ήταν αργά.
Να σου ζήσει,να την χαίρεσαι,να την καμαρώνεις....είναι πολύ γλυκούλα!!!
Πολλά φιλάκια,στα τρυφερούλια....μαγουλάκια της.
Λία...
Καταπληκτικη η δουλειά σου
Ελπιζω να τα λέμε συχνά