Δήμητρα!!

Ακολούθησα το παράδειγμα της Άσπας, και άρχισα να καταγράφω τα λόγια του παιδιού μου.  Πρόκειται φυσικά για θυσαυρούς για μένα τη μάνα...

Επιστρέφω από δουλειά (1 ώρα απουσίας)

-Είμαι πελήφανη για σένα που γύρισες στο σπίτι μας!

Της ετοίμασα ένα αυγό βραστό:

- Μαμά είμαι πολύ πελήφανη για σένα που είσαι τόσο καλή μαμά!

Και καπάκι ένα αχλάδι:

- Σ'ευχαλιστώ που με φλοντίζεις...

- Είμαι πολύ πελήφανη για τη γάτα μας - είναι πολύ καλή, με κοιτάζει από το παλάθυλο!

Τις επόμενες μέρες είχαμε ραγδαίες εξελίξεις! Μέσα σε μια εβδομάδα έκοψε την πάνα και έμαθε να λέει το "ρρό". Τραβηχτό και γεμάτο γεμάτο! Μπορεί φαινομενικά να πρόκειται για δύο άσχετα γεγονότα αλλά δεν είναι!!

Χοροπηδώντας προς τα έξω:

- Παππού, παππού! Δέν φορράω πάνα, πάω για χορρό, είμαι μπαλαρρίνα!!! Κοίτα... κοίτα τί φορράω! Κορρμάκι! και φούστα με τούλι και πεταλούδα!!

- Βρε! Μπες μέσα γυμνό! Θα κρυώσεις, ντύσου, βάλε ένα παντελόνι!

- Και τί μπαλαρρίνα θα είμαι χωρρίς φούστα η κακομοίρρα...

Μετά το δεύτερο μάθημα:

- Ο κακομοίρρης ο μπαμπάς θα πάθει σσσόκ! άμα με δεί να χορρεύω!! (τό 'χει πιάσει το νόημα η μινιατούρα!!)